Газар бид хоёр

– За болохоо болилоо. Ус нь гарчихлаа гэж залуу шивгэнэв. Бүсгүйн аймшигт дуу үерийн усны шуугианд үл дарагдана. Өвгөн эргэж ч харсангүй. Оволзон хөвж яваа завиа хүчлэн сэлсээр… нэг харах нээ өрөөсөн халбага нь хэлтрэн цуурсан байв. Өвгөн шорвог амтагдсан хөлсөөрөө уруулаа чийглэн, Сэлүүргүй боллоо ч гэсэн заавал ус гатална. Энэ хоёр хүүхдийг ямар ч байсан усны цаана гаргана! гэж амандаа шивгэнэв. Гэтэл өвгөний зүүн гарын шөрмөс татчих нь тэр. Одоо завиныхаа хоёр сэлүүрийг ганц гараараа ээлжлэн татаж, шөрмөс татсан гартаа уурсан шүдээ хавиран нулимтал хэдий нь ганхаж байсан соёо нь булга үсрэн шүлстэй нь хамт үерийн усанд унав. Өвгөн…

Энэ номыг уншихын тулд бүртгүүлж, Уншигчийн эрх авсан байх шаардлагатай.
    Бүртгүүлэх    
Уншигчийн эрхтэй бол Энд дарж нэвтэрнэ үү
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
ӨмнөхЭртний жимээр
ДараагийнӨндөр ээж