Тэгээд урсаж байгаа модны үндэс мөчрийг ширтэн: -Амьтан хүн л осолдоогүй бол яамай! Их үер хэцүү шүү. Залуу байхад ус үерлэхэд, хүч зоригоо үзнэ гэж хөөрдөг байж билээ. Тэгэхэд яах вэ тэнхэлтэй байж. Одоо даанч миний насны хирд тэнцэмгүй ажил болжээ гэж бодоод, өвдөгнийхөө чилээг гаргахаар босож суниан зогстол тэртээ дээрээс нэг морьтой хүн усны хөвөө даган өөр рүү нь яаран давхиж явааг хараад довууд дээр дэлгэсэн өмдөө чийгтэй хэвээр нь сандран өмсөж: -Энэ хүн зүгээр яваагүй дэг ээ. Лав амьтан хүн осолдсон дог шүү! гэж бодонгоо: -Ээ хөөрхий! Хэн гэгч амьтны үр нь осолдож энэ улаан хоормог дотор эргэлдэж…
Энэ номыг уншихын тулд бүртгүүлж, Уншигчийн эрх авсан байх шаардлагатай.
Бүртгүүлэх
Бүртгүүлэх
Уншигчийн эрхтэй бол Энд дарж нэвтэрнэ үү