Газар шороо хөлчүүрхэж унтаад бүрзэн тайлсан эр шиг тайтгарч басхүү хэвлий дэх үрээ тийчлэн хөдлөхийг мэдэрсэн эхийн сэтгэл лүгээ мэнэрэн цочирдсон хавар цаг сан. Голын цаана ботго буйлахад Дагдан тэсэж ядан “Мөс ханзрахаас өмнө Янжмаатай амжиж уулзах минь” хэмээн адган бодов. Эхнэр нь түүний тавгүйрэхийг ажигласан ч ажиглаагүй дүр эсгэж “Алтай давахаас өмнө гурил, будаа, лаа, чүдэнз дөхүүлэхгүй бол ганзагын наймаагүй хэцүүдэх байх шүү” гэж хээв нэг хэлэв. Дагдангийн сэтгэлийн утас уянгалан доргиж шалтаг гарсан дээр явдаг хэрэг гэж бодсон боловч “Тэгдэг юм билүү” хэмээн дурамжхан дуугарав. Эхнэр нь жигтэйхэн элгэмсүү зөөлнөөр, -Тааваараа яваад ирэхгүй юу даа гэжээ. Энэ үгэнд…
Энэ номыг уншихын тулд бүртгүүлж, Уншигчийн эрх авсан байх шаардлагатай.
Бүртгүүлэх
Бүртгүүлэх
Уншигчийн эрхтэй бол Энд дарж нэвтэрнэ үү
