Нэг л мэдэхэд өөрийн эзэмшил газрынхаа хилийг өнгөрөн их талын дундуур дүүлэн давхиж явав. Энэ их талыг түүний хуланц нар ердөө хоёр өдөр, нэгэн шөнийн дотор туулсан гэлцдэг. Хамар доогуур нь талын цагаан чандага шүргэсэн үлдэхийг ч тоолгүй хар давхиагаараа явсан юм байх. Хэн хэн нь залуу сайхан байсан байлгүй яав гэж. Миний явж байгаа яг энэ замаар тэд явж ирсэн байх даа хэмээн тэр бээр давхил дундаа бодож байлаа. Гэвч үнэндээ түүний явж байгаагаас зүүнтээ хоёр зуугаад алхмын тэртээгээр түүний хуланц өвөг, эмэг хоёр олон жилийн өмнө зөрж өнгөрснийг тэр хэрхэн мэдэх билээ. Бүтэн өдөр, шөнө яваад тэр…
Энэ номыг уншихын тулд бүртгүүлж, Уншигчийн эрх авсан байх шаардлагатай.
Бүртгүүлэх
Бүртгүүлэх
Уншигчийн эрхтэй бол Энд дарж нэвтэрнэ үү
