хүүхэн шинжийн цэвэр царайтай бөгөөд нэртэй хэрүүлч заргач хүн. Гурав дахь нь улсын заан цолтой хөх толгой хэмээх Гончиг, Балбараас дутуугүй сайхан эр бөгөөд мулгуу цөлх хүн. Балбартай хамт яваа тууварчин бололтой нэг өвгөн байв. Түүний хувцас ядуу, царай зүс аяншиж гундсан байдалтай Чанцалын орж ирэхэд Балбар хэдүүл дөрвөн ханатын хоймрыг бүрхсэн хивс дээр ясан даалуу тачигнуулж суулаа. Балбар, Чанцалын өөдөөс наалинхай нүдээр мишилзэн, -Ээ ашгүй хүрээд ирэв үү. Бид эднүүст нутгийн чинь хүүхнээр хонины гэдэс арчуулна гэж суулаа шуу дээ. Малын тоосонд дарагдаж яваа мань мэтэд иймэрхүү өдөр олон тохиолдох биш. За Сугар гуай хонио төхөөрөх үү дээ гэхэд…
Энэ номыг уншихын тулд бүртгүүлж, Уншигчийн эрх авсан байх шаардлагатай.
Бүртгүүлэх
Бүртгүүлэх
Уншигчийн эрхтэй бол Энд дарж нэвтэрнэ үү
