даарийг надаас өөр хэн л угааж цэвэрлэдэг билээ?! гэж үглэж байлаа. “Энэ хүн уншлагаа эхэлж амжжээ. Бушуу салхинд гаръя. Толгой хагарах нь!” Дэлэг гадуур хувцсаа өмсөж, хүүхдүүдэд ч, эхнэрт ч дуулгачхаагүйгээр хаалгыг зөөлөн онгойлгоод гэрээс гарав. Шатаар уруудаж явахад нэг зүйл дутуу санагдахад зогсосхийн, “Гэртээ мартаж үлдээсэн юу байх билээ?” хэмээн санахыг оролдвол тэрийгээ орхичихжээ гэх тоймтой юм санаанд нь орсонгүй. Тийм хаяж гээгээд байхаар ч эд биш дэг ээ. Хүнээс авсан захиас даалгавар бий бил үү! Ингэж мартагнахыг бодвол онцгой чухал зүйл биш юм байлгүй. Гэвч Дэлэгт өнөөдөр нэг л жирийн биш өдөр шиг санагдаад байжээ. “Нэг л зүйлийг…
Энэ номыг уншихын тулд бүртгүүлж, Уншигчийн эрх авсан байх шаардлагатай.
Бүртгүүлэх
Бүртгүүлэх
Уншигчийн эрхтэй бол Энд дарж нэвтэрнэ үү
