– Яасан танхай амьтан бэ? гэж миний хэлэхэд Дамдин хүйтнээр инээмсэглэснээ: -Чи хардаж байна уу гэв. Одоо бодоход надад Солонгыг харамлах сэтгэл байсан биз ээ. Гэвч тэр үед би түүнийгээ өөрөө мэдээгүй байсан. Бас тэгээд харамлах, хардах хоёр шал өөр сэтгэл шүү дээ. Харин танхай хүнд Солонгыг доромжлуулж яасан ч чадахгүй байсан нь үнэн юм. Энэ учраас Дамдины үг Солонгыг, Солонготой холбогдсон сэтгэлийг минь доромжилсон хамгийн муухай доромжлол мэт санагдав. – Ичихгүй юу чи гэж хэлээд Дамдины нүүр рүү бүх хүчээрээ хоёр дэлсээд гурав дахиа цохих гэтэл манай багийн өвгөн Чулуун орж ирсэнд түүнийг орхиж майхнаас гүйн гарлаа. Миний хойноос…
Энэ номыг уншихын тулд бүртгүүлж, Уншигчийн эрх авсан байх шаардлагатай.
Бүртгүүлэх
Бүртгүүлэх
Уншигчийн эрхтэй бол Энд дарж нэвтэрнэ үү
