гэж бодсон юм. Олон сар өдрөөр зүрхийг нь шархлуулж, сэтгэлийг нь тарчилгаж, уярааж, эргэлзэх, горьдох, уйтгарлах, цөхрөх, итгэх тансгийн эх булгийг нээн гаргая гэж санасан юм. Гэтэл бас л мөрөөдөхийн түмэн өнгө мянган эгшгээр бялхуулсан тэр ариун чадахгүй нь ээ. Шүүгч болохоор ходоодтой нь ярих хэрэгтэй гэнэ. Энэ хоёр маань салгаж суух, эсвэл энгэр зөрөхөөр хэмжинэ гэнэ. Юу ч билээ. Замбагын минь зөөлөн амьсгаа хацар шүргэв үү дээ. Хөх чоно юуны тулд тэгж явсан юм бол? Хүн байвал бид ч бас байх учиртай гэсэн юм гэдэг. Тэгвэл идэхийн тулд л үлдэхийг хүссэн хэрэг үү? … Тэнгэр газрын хаанаас л бол…
Энэ номыг уншихын тулд бүртгүүлж, Уншигчийн эрх авсан байх шаардлагатай.
Бүртгүүлэх
Бүртгүүлэх
Уншигчийн эрхтэй бол Энд дарж нэвтэрнэ үү
