2009 оны “Утгын чимэг” наадмын Тэргүүн байрын шагналт Сэдваанчиг Сэрээдэнэ хоёр дөрвөн ханатдаа утаа уугиулж дөнгөхөө болив. Нас гэж талийсан хоёр. Аргагүй л ийм болдог хорвоо байж. Эмгэн “Дулаан газар өвөлжинө өө” гээд охиныдоо төвлөж, өвгөн уулын мухрын өвөлжөөнд отгон хүүгийндээ хоцорчээ. “Малын амьсгаа, хөх өтгөнөөсөө хол үхэхгүй” гэж Сэдваанчиг бөглөрөх гэж буй мэнгэртэй цээж хяхтнуулжээ. Арав дугаар анги дүүргээд сургуулиас завсардсан хоёр ач нь отгон хүү бэр хоёрт нь бүл болохоор тэднийд өвгөнтэй хамт өвөлжив. Хоёр ач отгон хүү бэртэйгээ Сэдваанчигт тун сайхан. Гэхдээ насыг хамт элээсэн эмгэнээ сэмхэн их үгүйлнэ. Тэрсхэн хоёр ач нь дүрсгүйтэх нь ядарсан…
Энэ номыг уншихын тулд бүртгүүлж, Уншигчийн эрх авсан байх шаардлагатай.
Бүртгүүлэх
Бүртгүүлэх
Уншигчийн эрхтэй бол Энд дарж нэвтэрнэ үү