Тооны цамхраа таширлан хорьдын хэлтгий сар мэлтийж түүний туяа нүүрэн дээр тунахад бүсгүй нүдээ нээх гэж арга ядна. Ангирын цурхиран ганганаж, цангинан гансрах дуун түр намдахуйяа хулжсан нойр эргэн ирэх янзгүйд тэр бээр өндийж өлгийтэй хүүхдээ үнэрлэв. Хоролдулам гурав дахь шөнөө ангирын гансраад зүрхээ зүсүүлэн сэтгэлээ өвтгөж байгаа билээ. “Ингэж гансрахыг бодоход ижил ханиасаа салсан эм амьтан байна даа, чааваас. Шувууд буцах цагаар хэн ингэж орхив оо. Гурван нуурын ангир намар намарт эрт буцдаг сан. Яасан үйлтэй амьтан ганцаар хоцров оо” хэмээн Хоролдуламыг бодож хэвттэл мөнөөх гансран хайлах ганганаан сонстож ойртсоор сарны туяа зүссэн гурвалжин сүүдэр тооноор өнгөрлөө. “Манай хот…
Энэ номыг уншихын тулд бүртгүүлж, Уншигчийн эрх авсан байх шаардлагатай.
Бүртгүүлэх
Бүртгүүлэх
Уншигчийн эрхтэй бол Энд дарж нэвтэрнэ үү
