Түүнийг хэн нь ч Овгор гэж нэрлэсэн юм бэ, бүү мэд. Лав л маш сайхан цэцэрлэгтэй юм даг. Хүүхдүүд тэнд очиж тоглох дуртай. Номин ногоон зүлгээс цасан цагаан цэцэг од шиг гэрэлтээд ямар гоё гэнэ. Моддын мөчир хаврын цагт цэцгээр дүүрч, намар тэр нь жимс болон бөнжийнө. Дээгүүр нь шувуу жиргээд, дэргэдүүр нь хүүхэд гүйлдээд сайхан даа тэнд сайхан! Тэгтэл нэг өдөр байдал бишдэв. Өөр тосгонд найзындаа очиж долоон жил болсон Овгор эдлэндээ буцаж ирлээ. Бодвол найзтайгаа хэрэлдэх хамаг яриа нь дууссан юм байгаа биз. Мань Овгор цэцэрлэгтээ наадаж байсан жаалуудыг хараад “Хөөе! Миний хувийн эдлэнд та нар чинь дураараа…
Энэ номыг уншихын тулд бүртгүүлж, Уншигчийн эрх авсан байх шаардлагатай.
Бүртгүүлэх
Бүртгүүлэх
Уншигчийн эрхтэй бол Энд дарж нэвтэрнэ үү
