Гэтэл Буха хатаги ах нь Бодончар мунхаг дүүгээ энэ Онон мөрөн уруу одлоо гэж нэхэн ирж, Түнхэлэг горхинд нутаглах тэд иргэнд хүрээд тийм морьтой, тийм хүн үзэгдэв үү гэж сурвал. Тэд иргэн өгүүлрүүн: «Өдөр бүр нэгэн хүн манд ирж эсэг (цэгээ) ууж одно. Тэр хүн ба түүний морь, чиний сурдагтай адил байна. Түүнд нэг харцага бий. Тэр. шөнө хаана хонодгийг мэдэхгүй. Баруун хойноос салхи салхилбал түүний харцагаар бариулсан нугас галууны өд сөд нь цас мэт бутарч хийсэж ирнэ. Бодвол түүний гэр хол-гүй биз. Одоо түүний ирэх цаг болов. Хоромхон хүлц» гэв. Удалгүй Түнхэлэг горхин өөд нэгэн хүн айсуй. Хүрч ирвэл…
Энэ номыг уншихын тулд бүртгүүлж, Уншигчийн эрх авсан байх шаардлагатай.
Бүртгүүлэх
Бүртгүүлэх
Уншигчийн эрхтэй бол Энд дарж нэвтэрнэ үү