Тэнд танил охин байлаа. Зуны халуунд зүтгэн алхжээ. Хаалгаа онгойлгосон тэдний босгоор алхтал нүүрэн дундуур нь ус цацаад авч, гайхан үзвэл шанага барьсан охин балмагдан зогсжээ. Охины харц, хөдлөл нь учиргүй гасланд унах мэт, бас аврал өршөөл эрэх мэт болоход мань хүн ч буцаад сажлав. “Бэлгэдэлгүй юм боллоо. Хар ус цацах ёр” гэж боджээ. Бүх…
Энэ номыг уншихын тулд бүртгүүлж, Уншигчийн эрх авсан байх шаардлагатай.
Бүртгүүлэх
Бүртгүүлэх
Уншигчийн эрхтэй бол Энд дарж нэвтэрнэ үү
