Наадам тармагц тэр бөх хээр морийг унаад, доголон морио хөтлөөд нутагтаа буцав. Нэлээд хоносон хойно хээр морь Өлзийт ууландаа буцаж ирэв. Тэр бөх олон өртөө алсалсан хол газраас ганц морийг эрж ирсэнгүй орхив. Тэгэхлээр хээр морь бас Очирынх болов.
Одоо Очир нэг санаа олж хээр морио холын хүнд худалдаад байвал ашигтай юм байна гэж мэдээд алсын аянчин, замын хүмүүс, эрэлчин нарт хээр морио хямд үнээр боловч дуртай худалддаг байв. Хээр морь хурдан сайн морь тул хэн ч дуртай авдаг байв. Хэд хоноод хээр морь ямагт буцаж ирдэг учраас Очирт их ашигтай байжээ.
Аянчдыг мэхэлж хээр морио худалдсан тухай нутгийн хүмүүс элдвийн үг ярьдаг болов. Түүний нэг нь:
Очир хээр морио нэг аянчинд худалдсаны дараа хээр морь нь мөнгөлсөн сайхан эмээлтэй буцаж ирсэн гэнэ. Морь нь эзний гараас алдуулан зугтааж ирсэн бололтой. Үүнээс хойш Очирын шунахай сэтгэл улам хөгжиж, хээр мориндоо унасан хүнийг булгиж хаях ба цулбуураа тасдаж уяанаас зугтах зэрэг муу зан сургажээ. Хээр мориндоо ийм муу зан сургаад Очир хээр морио дахин худалдаж ашгийг их олж байв.
Хээр морь алс Дариганга нутгаас нэг богц ачаатай зугтаж ирсэн гэж хүн ярьдаг боллоо. Тэр богц ачааг замд нь хүн салгаж авахгүй, яаж ирснийг мэдэх аргагүй, юу боловч хачин юм. Очирын эхнэр охид тэр жилийн наадамд урьд үзэгдээгүй торгон дээлийг өмсөж явсан. Хүний хэлэх нь тэр богцонд шинэ буулгах бэрийн өмсгөл хувцас байсан гэдэг.
Тэгээд хэдэн жил өнгөрсний хойно өвөр Монголд самуун будлиан гараад манай нутагт буутай дээрэмчид нэвтэрч ирсэнд нутгийн хүмүүс зүг зүг тийшээ зугтах болов. Гэр малаа хаяад зугтсан ч хүн бий. Тэр үед манайханд хурдан буу тун ховор байсан, ганцхан Очир хурдан буутай тул дээрэмчдийн нэгийг буудан алжээ. Ийм учраас дээрэмчид Очирыг заавал барьж авах гэж хөөв. Очир зугтахдаа хээр морио хамгийн хурдан морь гэж шилж унаад Мэнэнгийн шил рүү зугтсанд хойноос нь олон дээрэмчид морь сольж байгаад хөөсөн боловч огт гүйцэгдсэнгүй. Хээр морь тийм хурдан морь юм. Очир хээр морины ачаар дээрэмчний гараас гарчээ.
Гэтэл усгүй цөл Мэнэнгийн их талд хээр морь нь Очирыг өөрий нь сургасан аргаар булгиж хаяад Өлзийт ууландаа өөрийн эзний эмээлтэй буцаж иржээ. Очир тэгээд сураг чимээгүй алга болсон юм.
Хэдэн жил болсны хойно, өвөл цас орсны дараа нутгийн айлууд Мэнэнгийн талд очиж өвөлжиж байгаад нэг хонхроос Очирын хэлхээтэй яс, зэвэрсэн буу, хувхай ташуур гурав хэвтэхийг үзсэн юм гэнэ билээ.
Очирын дэргэд алд хэртэй ухсан хуурай худаг байсан гэдэг. Бодвол Очир буу ташуур хоёроороо худаг малтаж, ус гаргаж уух санаатай оролдож байгаад чадалгүй цангаж үхсэн бололтой. Тэгээд шунахай Очирын намтар дууссан юм.
Түүнээс хойш хээр морь Өлзийтийн хээр нэртэй болоод олон жил нутагшиж байна. Нутгийн хүн Очирын үхсэнд харамсан гашууддаг боловч хайрт морио доромжилсны хохь гэж үзээд харин хээр морийг хайрлан цай идээнийхээ дээжийг барьдаг болсон юм.
Төрсөн нутагтаа дурлах морины сайхан заншлыг буруугаар ашигласны үр Очирт ингэж туссан юм шүү.
1949.