– Удахгүй гээд бүсгүй эмчийнхээ араас алхав. Шаарийбуу ч түүнтэй мөр зэрэгцлээ. Тэр хоёр тэнгэр газрын савслага тийш дөрөө харшуулан хатирч одлоо. Шаарийбуу шилбүүрээ хөндлөн үүрэн хониныхоо захаар алхлахдаа Буянгаа түргэхэн эргээд ирээсэй гэж хүсэмжлэн хүлээж, догдлон булгилах зүрхээ тогтоож ядан байлаа… Алаг морьтой өвгөн овооны дэргэд гэлдрүүлэн ирэв. Чулуун овоо харсан морь чихээ сэртийлгэн хойш ухарлаа. Нуурын захаар хагарч хатсан шавар цайж, үл мэдэг цагаан тоос босно. “Нуур минь ширгэж дээ! Хэзээ л ийм байлаа” гэж бодсон өвгөний хамрын уг руу янгинаад ирэх шиг болов. Тэр жил аймгийн эвлэлийн гишүүн залуучууд Боомын голыг боож тариалангийн талбай усална гээд л…
Энэ номыг уншихын тулд бүртгүүлж, Уншигчийн эрх авсан байх шаардлагатай.
Бүртгүүлэх
Бүртгүүлэх
Уншигчийн эрхтэй бол Энд дарж нэвтэрнэ үү
