Зэвхий цонхигор царайтай үлбэгэр хөгшин эмэгтэйн зовхи нь унжсан том нүд толиноос гунигтай ширтэнэ, Норжмаа өөрийнхөө энэ дүрийг харахдаа дөч гаруй жилийн өмнөх залуугийн цог золбоо, гоо үзэсгэлэнгээ үгүйлэх мэт харамссан өнгөөр шүүрс алдлаа. Хормойгоо сөхөн хөлөө ил гаргахад арьсных нь цаанаас урт урт судлууд хөх туяа татуулан сүлжилдэнэ. Шилбээ илж үзэхэд үнгэгдсэн илэг мэт. Эцэнхий цээжиндээ сувдан сондор унжуулж, тас хараар будуулан буржийлгасан үсээр духныхаа атирааг далдалжээ. Норжмаа байн байн цагаа хялалзаж, хэн нэгнийг хүлээсэн нь илт. “Яах гэж энэ олон жилийн хойно гэнэт утасдсаны учрыг олж цөхөн гайхна. Гэсэн ч утасдах шиг, ер бусын юм юу билээ. Энэ…
Энэ номыг уншихын тулд бүртгүүлж, Уншигчийн эрх авсан байх шаардлагатай.
Бүртгүүлэх
Бүртгүүлэх
Уншигчийн эрхтэй бол Энд дарж нэвтэрнэ үү
