ХӨШӨӨ

Хөвийн хөх хөндлөн дөрөлжөөр нэгэн морьтон гарч ирлээ. Наранд гандаж цайсан далбагар малгай өмсөж, хатангир цээжиндээ элбэгдсэн том нударгатай улаан даалимбан тэрлэгээ яльгүй шуусхийн бүсэлсэн өргөн магнай бүхий түмэн үрчлээ суусан хар царайтай ясархаг нэгэн бөөн сүүлтэй алаг мориныхоо явдалд үүрэглэн байна уу гэлтэй гараа сул унжуулжээ. Тэр бээр гархилсан сүүмгэр нүдээр Хөшөөтийн хөндийг нэгжин халиаснаа урт эрүүн дэх оочиныхоо сахлыг имрэн, омголтсон хөх уруулаа хөдөлгөхийн төдий “Ай даа, Хөшөөтийн хөндий минь хэзээ ийм байлаа даа” гэж өөртөө хэлэв. Өвгөний нүдэнд өнчин хайлаас шиг бүртэлзэн харагдах мөнөөхөн чулуун хөшөөнөөс өөр торойх юм даанч алга ажгуу. Эзгүй хөндийн дунд торолзон буй…