/Б.Догмид- 1993 оны “Утгын чимэг” наадмын тэргүүн шагналт өгүүллэг/ Үдшийн гэгээ замхарч байлаа. Өдөржингөө адуу малын шалигдан өнгөрсөн нуурын ус шингэрэн тунаад намрын цагаан шөнийн тэргэл саран доор гадаад их далайг зүүдлэн зүүрмэглэж байна уу гэлтэй бидэртэн мяралзана. Усны толионд сүүдэртэх өлөн зэгсний толгой явган салхинд үл мэдэг бөхөлзөн хааяахан нэг шүүрс алдах мэт намуухан…
Энэ номыг уншихын тулд Уншигчаар бүртгүүлсэн байх шаардлагатай.
Бүртгүүлэх
Бүртгүүлэх
Уншигчийн эрхтэй бол Энд дарж нэвтэрнэ үү
