Аргадан аргадан уйлавч, ааш нь олдохгүй хорвоо Алиа багахан хүүтэйгээ эртхэн учрах нь яав даа! Алаглан алаглан ургавч, амархан гандах цэцэгс Амьтны жаахан үртэйгээ хэдий болтол уймрах вэ? Ээжийн оёсон дээлийн энгэрийг норгож уйлсан ч Энэ л яваа насанд оройтсон…...
Уянгын оршил *********** -Цэрэг эрсийн улаан тоос Цэцгэн дундуур татаад явсан юм Цээжин дотор хагацал орхиод Цэнхэр уулсыг даваад явсан юм Олон эрчүүл дуугаа дуулаад Онгон талаар давхиад явсан юм Орон гэртээ зайгаа орхиод Одтой адил харваад явсан юм Сарних…...
Хэдэн жилийн өмнө юмсан. Би 18 настайдаа, насаар чацуу Тоомоо гэгч охинтой гэрлэж, эцэг эхийн тасалж өгсөн өмч хөрөнгийг эзэмшиж төрсөн нутагтаа өрхийн тоо нэмлээ. Тоомоо маань гоо үзэмжийн хувьд зөвхөн баг сумандаа төдийгүй аймагтаа тодрон гарсан нь уул талын…...
/МУТШ, СГЗ. П.Пүрэвсүрэн– 1996 оны “Утгын чимэг” наадмын тэргүүн шагналт өгүүллэг/ Өвгөний гэрийн өрх бүтээлгээтэй байв. Өдий болтол босоогүй байгаад нь Дондолмаа гайхлаа. ”Тун эртэч хүн сэн. Яагаад ингэж оройтоо юм бол” гэж бодоод хэдэн залтас хормойлон гэртээ оров. Хоймрын…...
Д.Намсрай– 1999 оны “Утгын чимэг” наадмын тэргүүн шагналт өгүүллэг/ Намрын дунд сар, жар гарсан өвгөн Молом модон тэргэнд унан бухаа хөллөжээ. Ар газраас ирж пүнзээ ухан жижиг бор гэрийнхээ хөвөнтэй туурга, бага сага борц, гурилаа тэргэн дээрээ тавиад намаржааны…...
/Б.Догмид– 1993 оны “Утгын чимэг” наадмын тэргүүн шагналт өгүүллэг/ Үдшийн гэгээ замхарч байлаа. Өдөржингөө адуу малын шалигдан өнгөрсөн нуурын ус шингэрэн тунаад намрын цагаан шөнийн тэргэл саран доор гадаад их далайг зүүдлэн зүүрмэглэж байна уу гэлтэй бидэртэн мяралзана. Усны толионд…...
/1998 оны “Утгын чимэг” наадмын тэргүүн шагналт өгүүллэг/ Бурханбогд энэ өглөө цагаасаа эрт босов. Гэсэн ч аав нь аль эрт ажилдаа явжээ. Бор дүрхэн тавилгатай жижигхэн байшин нь зэврүүхэн. Харин ширээн дээр элсэн чихэр түрхсэн хоёр зүсэм талх, будаг нь…...
/2000 оны “Утгын чимэг” наадмын тэргүүн шагналт өгүүллэг/ Сумын наадмын урьд өдөр Дэмбээ бид хоёр цэрэг татлагын зарлан дуудах хуудас авсан мэт өглөө эртлэн яаран мордов.: бидний хэн хэн маань хөрөнгө чадалтай айлуудын эрх танхи хөвгүүд. Чухам л хэний охин…...
/“УТГЫН ЧИМЭГ” 2016 оны богино өгүүллэгийн наадмын тэргүүн байр/ Мөр өвгөнийх өвөлжөөнөөсөө нүүлээ. Сайхан хөх ямаанд нь үүр цүүрээр тургилан хөлнөөс хөглөрсөн хөх бууцаа орхин хөх гол нь бургилан урсдаг хөх уулс нь тэнгэрийн өехийд тулан ихэмсэгхэн дуниарах хангайгаа зорилоо.…...
/Утгын чимэг 2017/ Байрангийн даваанаас баруун хойш дуниартах тэр цэнхэр уулын салхи урьхан хонгор. Хоёр их говиор хормойгоо хулдаж тэнгэрт завилсан адууны нэртэй аргамаг цэнхэр ууланд удам залгаж голомтоо бадраасан Мятав өөрийгөө тэр тэнгэрийн уулын эзэнд тооцно. Тэр цэнхэр уул,…...
/Утгын чимэг 2020 оны тэргүүн байр/ Олноо өргөгдсөн зургаадугаар оны туулай жилийн өвлийн тэргүүн сарын арван тавны үдшийн тэнгэрт түрүүчийн одод жирвэлзэх цагаар шаваг сондуулын шингэн цэнхэр утаа савссан жаахан бор гэрээс жараад насны хижээл хар хүн гарч ирээд, тэнгэрт…...
Чөтгөрийн тухай яриа монгол оронд их байв. Настай хүмүүсийн дотор чөтгөр үзсэн хүн цөөнгүй гэдэг. Байгалийн ямар нэгэн хачин үзэгдлийн нарийн учрыг мэдэхгүй сүрдэн айснаас уламжлан чөтгөр шулам байна гэж итгэх явдал гарсан байх. Чөтгөр байхгүй гэж би бодовч чухам…